Vuruyorsun 

Sana gülüm dedikçe solumu en derinden
Günde yirmi dört saat silahsız vuruyosun
Şu yaralı kalbimi en incecik yerinden
Oysa hic düşünmeden daima kırıyorsun

Her adım atışında bırakırsın geride
Ömrümün baharını koydunya zemheride
Fitneye karıştırdın içindeki şerride
Yaptığın bu yanlışı gayet hoş görüyorsun

Yürüdüğüm yollara engel  oldun taş oldun
Geçirdiğim yıllara tipi boran kış oldun
Tos pembe hayatımda kabus oldun düş oldun
Ben esnek davrandıkça sen beni yoruyorsun

Zaman ile tanıdım iki çeşit yüzünü
Dünyada hırs bürümüş doymak bilmez gözünü
Geç olsa da anladım yalan dolan sözünü
Sevenleri peşinden boş yere sürüyorsun

Meğerki son avına hedef olan kulmuşum
Hiç farkına varmadan tam hedefin olmuşum
Hilali derki yeter  öfke ile dolmuşum
Pervasızca karşıdan sırıtıp duruyorsun.